Wesley Kassels: ik heb mij onbewust altijd afgezet tegen het Surinaamse gedeelte van mijn bestaan - B Informed Media
Het maatschappelijk media platform van en voor de burger & MKB
Mens en maatschappij

Wesley Kassels: ik heb mij onbewust altijd afgezet tegen het Surinaamse gedeelte van mijn bestaan

Carool Rijnierse 6 min leestijd 17 juni 2022
FotoEigen foto

We spraken af op het strand van Noordwijk. Een man als Wesley kun je bijna niet over het hoofd zien. Ten eerste valt hij op door zijn lengte (bijna twee meter), daarnaast straalt hij een bonk energie en charisma uit waar je niet omheen kunt. Hij heeft flair, humor en een doel. Een zelfverzekerde man met een groot bewustzijn. Toch heeft hij niet altijd op deze manier in het leven gestaan. In 2015 liep hij vast. Hij werkte fulltime als docent lichamelijke oefening, in de avonden gaf hij personal training, in de weekenden verzorgde hij bootcamplessen, hij trainde zelf fysiek, speelde mee in de voetbalcompetitie en probeerde naast die 70-urige werkweek ook nog een sociaal leven te hebben. Niet vreemd dat dit hem opbrak en hij tegen een burn-out aan zat. Het was de hoogste tijd het roer om te gooien.

“Eigenlijk had ik maar één droom. Ik wilde naar Australië gaan. Iedere keer wanneer deze wens bij mij boven kwam, verzon ik wel 100 redenen waarom ik het niet moest doen. Op een zaterdagavond zat ik met een vriend op een terras en was ik wederom aan het mijmeren over mijn droom. Die vriend, ik ben hem nog eeuwig dankbaar, onderbrak mij en zei tegen mij dat hij mijn verhaal inmiddels spuugzat was. Hij confronteerde mij met mijn uitstelgedrag en hoe ik in cirkeltjes om mijn droom en doel bleef hangen. Hij liet mij ter plekke een datum in mijn agenda prikken wanneer ik in het vliegtuig naar Australië zou zitten, zonder gemaar of onzin excuses. En dat deed ik. Op 15 december 2015 begon mijn 16 maanden durende reis. Ik heb 8 maanden door Australië gereisd, bijna 2 maanden door Nieuw-Zeeland en de rest van de tijd zat ik in Azië. Dit was de mooiste tijd van mijn leven. Het heeft mij verrijkt en versterkt in mijn bewustzijn. Ik weet nu zeker dat je al je doelen kunt bereiken, maar je moet wel die eerste stap zetten.”

FotoWesly Kassels | fotograaf: Chantal Lindsen

De burn-out was dus eigenlijk een cadeau. Op deze manier kon Wesley gaan doen waar hij echt blij van werd. En tevens de confrontatie met zichzelf aangaan. Er zat een heleboel oud zeer waar hij nog iets mee ‘moest’ om verder te kunnen met zijn leven en zijn doelen.

“Mijn moeder stond er alleen voor. Mijn vader is van Surinaamse afkomst en was al vertrokken voordat ik geboren werd. Pas toen ik begin eenentwintig was zag ik hem voor het eerst. Ik ben dus half Nederlands en half Surinaams. En dat gaf mij het gevoel dat ik niet goed wist waar ik thuishoorde. Ik zag er anders uit dan mijn klasgenootjes en vriendjes die óf blank waren, óf een Turkse of Marokkaanse komaf hadden. Ik heb mij wat dat betreft altijd wel anders gevoeld. Ook heb ik mij onbewust altijd afgezet tegen het Surinaamse gedeelte van mijn bestaan. Mijn moeder heeft voet bij stuk gehouden en mij alleen opgevoed. Daar ben ik haar heel dankbaar voor. Mijn vader ging verder met zijn leven en daardoor heb ik ook halfbroers en zussen. Als kind zijnde ben ik heel boos op mijn vader geweest, maar omdat ik geen contact met hem had, kon ik dit niet naar hem uiten en kropte dit gevoel op. Na mijn eenentwintigste hebben we toch nog wel een band opgebouwd. Een jaar geleden is hij na een kort maar heftig ziekbed overleden en ben ik nieuwsgierig geworden naar de rest van zijn leven. Hoe was hij als mens en als vechter? Hij is wereldkampioen kickboksen geweest, maar heeft daarnaast ook meerdere keren in de gevangenis gezeten. Het levensverhaal van mijn vader is er eentje om op te schrijven en te delen met de rest van de wereld. Daar ben ik nu mee bezig. Ik hoop dat zijn levensverhaal vooral veel jongens en mannen kan helpen in hun groeiproces. Tevens helpt het mij om iets af te ronden en te omarmen waar ik mij heel lang tegen heb verzet: mijn Surinaamse afkomst.”

“Ik wist heel lang niet goed waar ik thuis hoorde”

Slavernij

De combinatie van de twee culturen op zich was voor Wesley niet zozeer het probleem. De afwezigheid van zijn vader, een familieachtergrond waarin slavernij verweven is en de verwarring van het niet weten wie hij nou precies was triggerde wel veel.

“Dat is een hoofdstuk in mijn leven waar ik nog aan wil beginnen. Ik ben nog nooit naar Suriname geweest, terwijl daar de helft van mijn roots ligt. Mijn geschiedenis ligt daar. De mooie dingen, maar zeker ook de pijnlijke stukken zoals de slavernij. Voor het boek dat ik over mijn vader schrijf, wil ik ook naar Suriname. Familie opzoeken, mijn familiegeschiedenis herbeleven en voelen wat er van die verhalen bij mij hoort. Zeker dat verhaal met die slavernij vind ik wel een dingetje hoor. Maar ook dit zal ik aan ‘moeten’ gaan en omarmen. Het is een deel van mij en ik ben mij ervan bewust dat deze geschiedenis ook in mijn cellen aanwezig is.”

FotoWesley Kassels: fotograaf: Chantal Lindsen

De woorden van Wesley over zijn familie die zelf slaaf zijn geweest gaan bij mij door merg en been. Het maakt mij stil en nietig. Wanneer ik het later opzoek, zie ik dat de slavernij in Suriname ongeveer 250 jaar heeft geduurd. Van 1600 tot 1863. Dat is eigenlijk nog zo kort geleden. De intensiteit en impact hiervan is grootser dan velen van ons beseffen. Wesley is ervan overtuigd dat wij zelf zo’n trauma kunnen herstellen via onze cellen. En dat dit ook nodig is, als je dit niet wilt doorgeven aan je nageslacht. Evolutie zit in je genen. Met behulp van je DNA kun je zelfs op zoek naar de wortels van het leven. Ik vind dat Wesley met zijn 38 levensjaren zeer bewust in het leven staat.

BIO-eten is logisch

“Die bewustheid is altijd al aanwezig geweest, maar door wat zich de afgelopen twee jaar heeft afgespeeld in de wereld, besef ik dat nog meer. De wereld is toe aan een herprogrammering. Het menselijke en de saamhorigheid horen weer de boventoon te voeren. Samen. Eenheid. Verbondenheid. Allemaal termen die juist nu centraal horen te staan. Het leven is niet goed of slecht. Ook niet zwart of wit. Om die reden ben ik met mijn podcast ‘Grijs Gebied’ begonnen. Ik wil het hele verhaal vertellen. Niet het geluid van de ene óf de andere kant. Datzelfde gevoel heb ik bij het hele schoolsysteem en daarom wilde ik op die manier geen les meer geven. Kinderen komen op school als ze vier jaar zijn en worden vanaf dat moment geprogrammeerd met eenzijdige informatie. Creativiteit is verre van welkom en ieder poppetje moet dezelfde kant opkijken. Daar klopt toch niets van? Waarom veranderen we het woord leerplicht niet in leerrecht en maken we van spelen niet een speelplicht? Ieder kind is uniek en heeft zijn of haar eigen talent. Daar is in het huidige schoolsysteem totaal geen aandacht of ruimte voor. Leer de kinderen dat een scherm en een telefoon een middel is en geen verslaving. Vertel ze dat bio-eten logisch is en niet-biologisch ongezond. Laten we gezonde voeding betaalbaar maken en ongezonde voeding duur. Maak ze bewust van het feit dat ze een keuze hebben. Kinderen zijn de toekomst, dus daar hoort het begin te liggen van een nieuwe wereld. Een nieuwe maatschappij.”

Wesley Kassels is dus een bewuste FITaliteitscoach, een podcastmaker en een verteller, met als doel de wereld en zijn eigen leven mooier te maken

“Met bewust-zijn kom je al een heel eind. Wat wil je met je leven? Wat zijn je doelen? Wat eet je? Waar praat je veel over? Met wie ga je om? Wat heb je in je keuken staan? Als je mij vraagt jou te coachen, wil ik eerst jouw huis en keuken zien. Hoe spullen in huis liggen en wat er in je koelkast staat, zegt al heel veel over jou. Daarna beslis ik of ik jou kan helpen. Ik geloof er namelijk heilig in dat je geen maanden nodig hebt om bijvoorbeeld een eetpatroon te veranderen, maar om precies te zijn maar 24 uur. En daar kan ik iedereen bij helpen en coachen, maar dan moet je het ook echt willen.”

“Kinderen zijn de toekomst, daar ligt het begin van een nieuwe wereld, een nieuwe maatschappij”

Wesley helpt je dus weer op het juiste pad te komen, maar wat is zijn pad en wat maakt hem gelukkig?

“Zelf bewandel ik het liefst het onverharde pad. En dat is niet alleen een metafoor. Ik volg mijn gevoel en intuïtie en kom dan automatisch daar, wat hier is in het nu, waar ik heel blij van wordt. En op die onverharde paden kom ik gelijkgestemde mensen tegen waar ik tijd mee doorbreng en mooie gesprekken mee heb. Dat is een gevoel van intens geluk. Dankbaar dat ik dit op deze manier kan en mag ervaren.”

-Podcast Grijs Gebied, op Spotify.
www.fitaliteitscoach.nl