Denken en voelen gaan samen bij downsyndroom
De telefoon gaat. Ik neem op en krijg Angie aan de lijn die mij opgewonden en trots vertelt dat ze de begeleiding heeft geholpen met een medebewoner.
“Ja mam, hij heeft gisteren de booster gehad en nu is hij ziek. En weet je mam, ik ben veel te bang dat hij doodgaat, dus ik moest hem helpen. Ik ben naar zijn kamer gegaan en heb hem gemasseerd. Zijn schouders en zijn rug en zijn voeten. Ik heb wel een mondkapje en handschoenen aangedaan hoor mam. Verstandig he?”
Ik voel de liefde in haar die maakt dat ze zonder angst of schroom dit soort besluiten neemt. Zonder de schroom die ik zelf toch soms wel voel in de buurt van zieke mensen. Ik leer altijd weer zo van haar onbevangenheid. Rudolph Steiner, grondlegger van de antroposofie, schreef ooit dat je zieken met net zo weinig angstgevoelens tegemoet moet treden als een steen of struik. En hier had ik dan het levende voorbeeld aan de telefoon, de belichaming van onvoorwaardelijke liefde.
Vrij van angst
“Waarom heb je dit niet gewoon aan de begeleiding overgelaten lieverd?” vraag ik haar voorzichtig. Ze is even stil, omdat ze innerlijk weet hoe ik me voel. “Ik kan niet anders mama, ik moet helpen. Dat is mijn taak, echt waar,” weet zij mij te overtuigen. “En daarna heb ik mijn handen kapot gewassen,” vervolgt ze. Stilletjes schiet ik in de lach. Een uitdrukking die ook zij veelvuldig heeft opgevangen. Ik stel haar gerust door haar te prijzen voor wat ze gedaan heeft en ik hoor haar vervolgens opgelucht ademhalen.
Wetenschap van het hart
De directe wijsheid van ons hart kan ons onmiddellijk voorbij het traditionele denken brengen, als het gaat om de manier waarop we leven en onze problemen oplossen. Het zijn juist deze capaciteiten die de veerkracht bieden grote veranderingen in ons leven te omarmen en dit op een gezonde manier te doen.
Gregg Braden, bestsellerauteur, wetenschapper, internationaal pedagoog en pionier in de kwantumfysica schrijft uitgebreid over hart-brein coherentie. Het harmoniseren van ons hart met onze hersenen geeft ons de kans een diepe intuïtie te ontwikkelen en zelfs voorkennis te vergaren over de toekomst. Al met al zijn dit functies waar de reguliere gezondheidszorg zich nog amper in verdiept heeft. In 1932 is er al op de medische faculteit in Harvard onderzoek naar gedaan.
“Het harmoniseren van ons hart met onze hersenen geeft ons de kans een diepe intuïtie te ontwikkelen”
Studie
Ze ontdekten dat er in een embryo van een kuiken, waar het hart zich nog in moet ontwikkelen, bloed stroomt. Waarom beweegt het bloed als het hart het niet rondpompt? De ontdekking is dat vloeistoffen in hun natuurlijke staat willen bewegen. Dat is zo in de grond of in het water, maar dus ook in ons lichaam. Deze bewegingen noemen we microdraaikolken, kleine spiraaltjes.
Het hart helpt, maar het bloed beweegt zonder dat het hart pompt. In 1991 werd een deel van het antwoord op deze nieuwe ontdekking gevonden.
Wat doet ons hart nog meer dat we moeten onderzoeken? Wetenschappers vonden een verzameling van iets meer dan 40.000 gespecialiseerde cellen, sensorische neurieten, in het hart. Dit zijn hersenachtige cellen, die zich dus niet in de hersenen bevinden, maar in het hart. Een neuraal netwerk in het hart. Deze neurieten kunnen onafhankelijk van de schedelhersenen functioneren. Denken, zich dingen herinneren en zelfs voelen en creëren.
Zwakte of kracht?
Mijn kind met downsyndroom, dat zo vanuit haar hart leeft, kan onbevooroordeeld, zonder angst of grenzen, intuïtief liefhebben. Als Angie voelt dat ze iemand die ziek is wil helpen, vraagt zij zich niet af of ze daar zelf misschien iets van op zal lopen. En hierin zit volgens mij de grote kracht. Zij heeft er geen last van dat ze dingen kapot denkt of terugdeinst, zoals ik als ik angst voel. Een kind met downsyndroom weet niet beter en heeft een compleet gewaar-zijn. Denken en voelen gaat samen. Het cognitieve gedeelte van het brein is bij hen veelal het minst ontwikkeld. Maar is dat een zwakte of juist een kracht?
Ik mijmer nog wat na, vervuld van dankbaarheid over de ontdekking dat kinderen met downsyndroom, juist in deze tijd van grote verandering, zo’n enorme meerwaarde kunnen zijn als voorbeeld voor iedereen. Als wij het maar willen zien!
