De eeuwenoude vloek van ‘Wetiko’
“Door zelfkennis en liefde kunnen we onszelf en de aarde helen“
Een mens die in verbinding staat met zijn ‘ware zijn’ liegt niet, bedriegt niet, steelt niet, chanteert niet, verraadt niet, overheerst niet, kannibaliseert niet, moordt niet, automutileert niet, sluit zichzelf niet uit noch dringt zichzelf op. Hij verspreidt noch accepteert kwaad. Hij wordt niet verscheurd door angst, omdat hij weet wie hij is en is daarmee vervuld van een rotsvast vertrouwen… wat er ook gebeurt. Hij is te allen tijde bereid alles te verliezen om de verbinding met zichzelf en het evenwicht met al het leven op aarde te behouden. Verlies van materie wordt daarmee nooit ervaren als echt verlies. Dat maakt dapper, authentiek, onverwoestbaar en onoverwinnelijk, ook als hij daarbij zijn vleselijke leven verliest.
De voorbije twee jaar hebben blootgelegd hoe weinig mensen daadwerkelijk verbonden zijn met hun ware kern. In een gebrek aan gegrond zijn proberen ze anderen te dwingen te denken en doen zoals zij denken en doen om niet te verdrinken in de angst die ze (onbewust) voelen. De allesverterende pijn die ze innerlijk voelen, projecteren ze op een externe gebeurtenis en/of medemens. Deze existentiële pijn snijdt zo door merg en been dat de vlucht naar externalisatie als oplossing voelt. De oorzaak buiten jezelf leggen creëert voor de getormenteerde de illusie dat hij zelf slechts lijdend voorwerp is en dus niet zelf in beweging hoeft te komen om van dit allesvernietigende gevoel af te komen. Feitelijk is deze pijn geen bedreiging, maar juist een kans: geboortepijn die doorleefd dient te worden om dichter tot je eigen kern te komen, herboren te worden. Deze momenten van pijn worden pas draaglijker en nemen af in intensiteit voor hen die bereid zijn hun ware zelf te ontmoeten en daarmee te leven.
De zogenaamd ‘welvarende’ samenleving draagt haar eigen ondergang in zich. Ze heeft velen van ons het rad voor ogen gedraaid dat introspectie een teken van zwakte is. Welvaart leidt op het eind tot een meerderheid die niet meer weet wat lijden is. Welvaart creëert de illusie dat innerlijk leiderschap ballast is die het leven onnodig zwaar(moedig) maakt en dat materiële oppervlakkigheid juist rijkdom is. Zij die de discipline ontberen naar zichzelf op zoek te gaan worden onverdraagzamer, intoleranter, verliezen zelfrespect, gaan de uitsluiting en dood van anderen goed praten om élk leed dat bij het leven hoort te mijden.
Kolonialisme schiep de illusie dat intuïtie en het zielenleven onbeschaafde quatsch zijn. Kolonisten namen (gedeeltelijk) de politieke controle van een land over om te profiteren van de economie en hulpbronnen van het veroverde land en volk. Ze brachten de inheemse bevolking zogenaamd vooruitgang, onwetend dat zij en volgende generaties hiervoor een torenhoge prijs zouden betalen.
Terwijl de stoffelijke representatie van macht werd behouden en versterkt, werd spiritueel leiderschap chirurgisch uit samenlevingen weggesneden. Waar ooit de medicijnman of sjamaan meer aanzien had dan het opperhoofd, die de materialistische wereld representeerde, werd deze door kolonisatie voorgoed verbannen. Mogelijk juist omdat hij het ware leiderschap representeerde: de meester van het niet-stoffelijke, hij die de natuurwetten eerbiedigt en de onderlinge afhankelijkheid tussen mensen, planten en dieren begrijpt en respecteert. Voor een gekwelde geest voelt dit begrijpelijk bedreigend, ook al gaat er in werkelijkheid geen enkele dreiging vanuit. Hij die gekweld is, tolereert echter niemand die de ware kunst van het ‘zijn’ beheerst.
Was Christoffel Columbus daadwerkelijk[AvI1] een held die inheemse volkoren als de indianen beschaving bracht of was hij juist de kannibaal die rijke beschavingen vernietigde en een spoor van terrorisme, geno- en ecocide achterliet? Jack D. Forbes (1934 – 2011), voormalig professor emeritus en oud-voorzitter inheems Amerikaanse studies aan de universiteit van Californië, schreef daarover in zijn boek ‘Columbus and other cannibals’:
“Brutality knows no boundaries. Greed knows no limits. Perversion knows no borders… These characteristics all push towards an extreme, always moving forward once the initial infection sets in… This is the disease of the consuming of other creatures’ lives and possessions. I call it cannibalism.”
Dergelijke geschiedvervalsing schaadt niet alleen de oorspronkelijke Amerikaanse bevolking en haar nakomelingen, maar ook de huidige Westerse bevolking. Met lofzang wordt feitelijk al eeuwen kannibalisme verkocht als beschaving, terwijl dood en verderf al eeuwen tot op de dag van vandaag over de wereld wordt gezaaid.
Toen inheemse gemeenschappen in contact kwamen met de eerste Europese pelgrims, zeiden de indianen dat ze besmet waren met ‘Wetiko’. Aangetast door het ‘virus van egoïsme’ claimden deze ‘beschaafde’ mensen de natuur en haar bronnen voor zichzelf. Zij die vervuld zijn van ‘Wetiko’ verliezen zichzelf nu openlijk in zelfontbranding sinds de coronapandemie werd afgekondigd.
Alleen zij die verblind zijn door ‘Wetiko’ kunnen zichzelf nog redden als ze tot zelfinzicht komen en zo voorkomen dat nog meer mensen onnodig in hun val worden meegesleurd. De zelfontbranding is op geen enkele manier tegen te houden door hen die niet besmet zijn met dit ‘virus van egoïsme’. Door de strijd niet aan te gaan met dit virus, zal ze zichzelf in roekeloosheid verliezen in haar smacht naar verlossing door vernietiging, waardoor dit kwaad in licht oplost. Door in dit onomkeerbare proces te trachten in te grijpen, loop je juist het risico meegezogen te worden in dit kwaad. Alleen door gegrond te blijven in je ware aard en jouw eigen pad te vervolgen, kun je de maatschappelijke schade beperken en kan het natuurlijke evenwicht op aarde, dat al eeuwen zoek is, sneller herstellen. Kwaad met kwaad vergelden leidt daarentegen alleen maar tot meer leed.
Mensen die in zichzelf gegrond zijn handelen integer, hebben visie, nemen verantwoordelijkheid, zijn menselijk, authentiek, verbindend, beheersen de kunst van zelfreflectie en moedigen anderen aan hun eigen innerlijke leiderschap te ontdekken. Ze weten dat met regelmaat afstand nemen van de dagelijkse realiteit hen de helderheid schenkt om de juiste keuzes in het leven te maken. Als een ramp zich al voltrokken heeft, is de schade al geleden en is er dus tijd om na te denken over welke vervolgstappen verstandig zijn.
De huidige tijd biedt de wereld de kans in het reine te komen met het allesvernietigende karma dat zij al van generatie op generatie met zich meedraagt. Het is niet de verantwoordelijkheid van de huidige en toekomstige generaties om de lasten uit een ver verleden met zich mee te blijven dragen. Het voortzetten van een spoor van verderf is niet onze taak. We zijn hier niet op aarde om elkaar te bestrijden, maar juist om elkaar te verheffen. We zijn hier niet om te haten, maar juist om lief te hebben.
De Duitse filosoof Arthur Schopenhauer (1788 – 1860) zei daarover: “Eeuw na eeuw hebben de wijzen altijd hetzelfde gezegd en eeuw na eeuw hebben mensen altijd hetzelfde gedaan, het tegengestelde! De wijzen zeiden: Ken uzelf en laat u leiden door liefde. Mensen kennen zichzelf niet en laten zich leiden door angst, het tegendeel van liefde.”
Heden is een momentum voor de mensheid om zichzelf te leren kennen en zich te laten leiden door liefde. Tien Indiaanse geboden kunnen ons hierbij de weg wijzen:
Treat the Earth and all that dwell there on with respect;
Remain close to the Great Spirit;
Show great respect for your fellow beings;
Work together for the benefit of all mankind;
Give assistance and kindness wherever needed;
Do what you know to be right;
Look after the well-being of mind and body;
Dedicate a share of your efforts to the greater good;
Be truthful and honest at all times;
Take full responsibility for your actions.
Door onszelf te kennen en in liefde deze geboden te leven, verlossen we ons van het allesverterende karma en helen onszelf en de aarde.
Een Cherokee verhaal gaat over een indiaan, die tegen zijn opperhoofd zei: “In mij heb ik twee wolven, één van het kwade en één van het goede. Welke wolf zal er winnen?” Het opperhoofd antwoordde: “De wolf die je voeding geeft.”
Verlies jezelf niet in de illusie dat enkel de goede wolf in jou leeft. Alleen dan kun je voorkomen dat je op een dag wakker wordt in de realiteit dat de kwade wolf je verslonden heeft.
[AvI1]Cristoforo Colombo is zijn Italiaanse naam, maar aangezien dit een Nederlandse tekst is, lijkt mij dat wij dan ook zijn Nederlandse naam moeten gebruiken.
