Over oversterfte
Een groeiende olifant in een krap kamertje
De oversterfte heeft nu zulke vormen aangenomen dat de Nederlandse overheid mokkend heeft moeten besluiten het fenomeen toch maar te gaan onderzoeken. Of dat onderzoek tot verrassende inzichten zal leiden, is nog maar de vraag. De meest voor hand liggende aanjager van het verschijnsel mag niet worden bestudeerd.
COVID-19 maakt steeds minder dodelijke slachtoffers, maar uitvaartverzekeraar Dela merkt daar niets van. Na twee jaar corona was het bedrijf toe aan rust, vertelde Edzo Doeve, algemeen directeur bij Dela, een paar weken geleden in een interview met het AD. “Maar de drukte blijft en neemt zelfs toe. Dat vraagt echt heel veel van onze mensen.” Volgens Doeve is het aantal overlijdens in de tweede helft van vorig jaar zelfs 5 tot 10 procent hoger dan in de voorgaande jaren.
Doeves uitspraken sporen met de officiële statistieken, die aangeven dat het aantal mensen dat op dit moment overlijdt tientallen procenten hoger ligt dan normaal. In week 51 en 52 van 2022 bedroeg de oversterfte volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek respectievelijk 27 en 17 procent, twitterde het Tweede Kamerlid Pieter Omtzigt. Omtzigt probeert het kabinet al sinds 2021 zo ver te krijgen om te gaan onderzoeken waardoor de oversterfte nu precies wordt veroorzaakt. In 2020, het eerste coronajaar, was het coronavirus een voor de hand liggende oorzaak. Daarna nam het aantal sterfgevallen door COVID-19 fors af, maar de oversterfte bleef op eenzelfde niveau.
In totaal overleden er in 2022 in Nederland een slordige tienduizend meer mensen dan verwacht. Statistici als Herman Steigstra vrezen dat de totale oversterfte in werkelijkheid een stuk hoger ligt. COVID-19 doodde vooral oude en kwetsbare individuen die, als het virus niet was opgedoken, waarschijnlijk toch al binnen afzienbare tijd waren overleden. Daarom zou je na de klap van coronajaren 2020 en 2021 juist minder sterfte verwachten. Dat die ondersterfte er niet is, doet vermoeden dat wat zich nu afspeelt nog serieuzer is dan de cijfers doen vermoeden.
“Volgens het Deense EuroMoMo, een organisatie die cijfers over de Europese sterfte verzamelt en analyseert, overleden er afgelopen jaar 330.000 Europeanen meer dan verwacht”
Internationaal
Deze situatie is niet uniek voor Nederland. In alle ontwikkelde landen is de oversterfte nu al drie jaar angstaanjagend hoog. Volgens het Deense EuroMoMo, een organisatie die cijfers over de Europese sterfte verzamelt en analyseert, overleden er afgelopen jaar 330.000 Europeanen meer dan verwacht. Een jaar eerder, in 2021, waren dat er 314.000.
Wat opvalt in de statistieken van EuroMoMo is de leeftijd van de overledenen. Toen corona over het continent denderde, dolven vooral zeventigplussers het onderspit. In 2022 trof de oversterfte ook jongere leeftijdsgroepen. Uitgedrukt in sterfgevallen nam vooral de sterfte onder mensen van middelbare leeftijd toe. Overleden er in 2021 bijvoorbeeld nog 28.428 Europeanen van 45-64 jaar, in 2022 waren dat er 50.517. Dat is een toename van 78 procent. Nog groter was de toename van de oversterfte onder kinderen tot 14 jaar. In die groep nam de oversterfte toe met 214 procent. In 2021 overleden in Europa bijvoorbeeld 402 meer kinderen tot 14 jaar dan op basis van de cijfers van voor de pandemie zou moeten. In het 2022 liep dat aantal op tot 1261.
Alleen al om die reden zou je verwachten dat de media net zoveel aandacht zouden besteden aan de oversterfte als destijds over corona, en dat de overheid wetenschappers zou toestaan om het fenomeen grondig te bestuderen. Dat is niet het geval.
Taboe
De oversterfte is een spreekwoordelijke olifant in de kamer. Reden daarvoor is dat een voor de hand liggende, mogelijke oorzaak precies ook zo’n olifant is: de bijwerkingen van de vaccinaties waarmee de westerse landen de coronapandemie hebben willen bestrijden. Ook volgens de Nederlandse overheid zijn die vaccins ‘verantwoord en veilig’.
Toch publiceerde de Amsterdamse hoogleraar Waarschijnlijkheidsrekening Ronald Meester in december 2021 berekeningen die een verband suggereerden tussen de vaccinaties en oversterfte. Hoogleraar en immunoloog Theo Schetters volgde in 2022 wekelijks de oversterfte en constateerde dat de sterftecijfers na elke vaccinatieronde opliepen. Toen Schetters zijn bevindingen besprak in De Nieuwe Wereld, haalde YouTube de episode van het kanaal.
De vraag stellen of de coronavaccins de oversterfte in de hand werken, is taboe. Als de grote Nederlandse kranten een keer een artikel wijden aan de oversterfte, wijzen wetenschapsjournalisten doorgaans ‘problemen in de zorg’ aan als de meest waarschijnlijke veroorzaker van het fenomeen – op de voet gevolgd door ‘verborgen corona’. Over vaccinaties geen woord.
Toen ZonMW, een organisatie die onderzoek laat uitvoeren voor het Nederlandse gezondheidsministerie VWS, een paar weken terug eindelijk elf groepen wetenschappers de middelen gaf om de oversterfte te onderzoeken, zat daarbij geen onderzoek naar de mogelijke rol van de vaccins. Ronald Meester had een onderzoeksvoorstel ingediend om te kijken naar de rol van de vaccinaties, maar ZonMW keurde dat af. Wel stond ZonMW toe dat wetenschappers kijken naar de impact van de verslechtering van de leefstijl door de lockdowns of uitgestelde kankerscreeningen.
Aanwijzingen
Volgens berekeningen van de Britse hoogleraren Norman Fenton en Martin Neill, beiden verbonden aan de Queen Mary University of London, heeft ZonMW misschien een onverstandige beslissing genomen door niet naar de vaccinaties te kijken.
Fenton en Neill vergeleken gegevens uit verschillende landen met elkaar en constateerden om te beginnen dat er geen verband was tussen de oversterfte en de striktheid van de lockdowns. Er was ook geen verband tussen de oversterfte en de kwaliteit van de zorg, en ook niet tussen de oversterfte en het aantal gevallen van COVID-19. De enige factor die statistisch significant samenhangt met de oversterfte, is het aantal volledig gevaccineerden, ontdekten de statistici. Hoe hoger dat percentage in een land, hoe omvangrijker de oversterfte.
“Toch liggen de aanwijzingen dat de vaccins ernstige en potentieel dodelijke bijwerkingen als embolie, ontstekingen in de hartspier en beroertes kunnen hebben voor het oprapen.”
Wereldwijd negeren overheden de bevindingen van wetenschappers als Fenton en Neill. Er is kennelijk een onwil om de mogelijkheid te overwegen of de massavaccinaties een averechts effect hebben. Toch liggen de aanwijzingen voor het oprapen dat de vaccins ernstige en potentieel dodelijke bijwerkingen als embolie, ontstekingen van de hartspier en beroertes kunnen hebben. Onafhankelijke onderzoekers vonden ze zelfs in de trials die de fabrikanten van de mRNA-vaccins hebben uitgevoerd. Op basis van die trials mochten de vaccins op de markt komen. De bijwerkingen waren kennelijk zo listig in de studies verstopt, dat gezondheidsautoriteiten als de Europese EMA en de Amerikaanse FDA ze over het hoofd zagen.
Onder de honderden wetenschappelijke studies die inmiddels zijn gepubliceerd, bevinden zich ook studies die zijn verricht door onderzoekers die werken binnen diezelfde gezondheidsautoriteiten. In januari 2023 rapporteerde een team van FDA-medewerkers bijvoorbeeld dat de vaccins tegen COVID-19 65-plussers toch heus ernstige cardiovasculaire bijwerkingen konden veroorzaken. Het veranderde helemaal niets.
Dissidente artsen
Terwijl de vaccinaties nog steeds doorgaan, waarschuwt een kleine, maar gestaag groeiende groep artsen en wetenschappers het publiek voor de risico’s van de covid-vaccins. Eén van hen is de Britse cardioloog Aseem Malhotra, die toen de vaccins beschikbaar kwamen nog een pleitvechter voor de vaccins was. Hij werkte mee aan campagnes die zich vooral richtten op mensen met een migratieachtergrond. Nadat zijn vader na vaccinatie plotseling overleed aan een hartaanval, nota bene tijdens een telefoongesprek met zijn zoon, herzag Malhotra zijn standpunt.
Theoretisch is het idee dat met name de mRNA-vaccins ernstige bijwerkingen kunnen hebben niet zo vreemd. Na toediening van een mRNA-vaccin gaan de cellen van het lichaam stukjes virusmateriaal produceren. Het immuunsysteem valt die cellen vervolgens aan en vernietigt ze. In dat proces ontstaat tijdelijke immuniteit tegen het virus. Je kunt verwachten dat, als het mRNA van het vaccin in vaatwanden of vitale organen terechtkomt, dat verkeerd kan uitpakken. De spieren in de schouders herstellen wel weer als na vaccinatie door een aanval van het immuunsysteem stukjes weefsel afsterven. Maar als dat in de hartspier gebeurt, zijn de gevolgen in de regel ingrijpender.
De Duitse hoogleraar en patholoog hoogleraar en patholoog Arne Burkhardt analyseerde weefsels van tientallen personen die vlak na hun vaccinatie plotseling overleden. Hij vond in bijvoorbeeld hun hartspier cellen die waren gedood door het immuunsysteem nadat ze virale eiwitten waren gaan aanmaken. De ontstekingen in de hartspier waren identiek aan de ontstekingen rond de spuitplek in de schouders van de overledenen.
De aanvallen van het immuunsysteem op door de mRNA-vaccins aangetaste cellen kunnen wellicht de oversterfte helpen verklaren – en dan vooral de toename van het aantal mensen dat plotseling overlijdt door een beroerte of een hartaanval.
Kanker
Daarnaast lijken de vaccins ook bijwerkingen te hebben die zich pas over enkele jaren zullen openbaren. Vooral jonge mannen kunnen na mRNA-vaccinatie ontstekingen in de hartspier ontwikkelen die vaak weliswaar genezen, maar misschien ook littekenweefsel veroorzaken waardoor in een later stadium hartziekten kunnen ontstaan.
Daarnaast zijn er aanwijzingen dat de mRNA-vaccins het immuunsysteem kunnen ontwrichten. Duitse virologen publiceerden in december 2022 in Science Immunology een studie waarin ze lieten zien dat na een mRNA-vaccinatie de aanmaak van IgG4-antilichamen met een factor van 480 toeneemt. IGG4-antilichamen zijn eigenlijk bedoeld om een al te enthousiast immuunsysteem af te remmen.
De abnormale toename van het antilichaam kan betekenen dat de mRNA-vaccins het immuunsysteem blind maken, waardoor het niet ziet hoe virussen het lichaam binnendringen of gezonde cellen veranderen in kankercellen. Het immuunsysteem beschermt immers niet alleen tegen ziektekiemen, maar ruimt ook kankercellen op.
Dit effect kan misschien verklaren waarom oncologen als de Duitse Ute Krüger waarschuwen voor een explosieve toename van het aantal kankers na het uitrollen van de vaccinatiecampagnes tegen COVID-19. Het verklaart misschien ook de toename van kankers in de databanken met de door artsen, patiënten en nabestaanden gerapporteerde bijwerkingen van de vaccins. Oncologen als de Engelse hoogleraar Oncologie Angus Dalgliesh, verbonden aan George’s University of London, vertellen dat ze opmerkelijk veel terugkerende kankers zien bij gevaccineerde patiënten bij wie de ziekte onder controle leek.
Als het uitschakelen van het immuunsysteem door de vaccins inderdaad de toename van kanker verklaart, dan is de huidige toename van het aantal kankergevallen het begin van iets groters. Kanker is nu eenmaal een langetermijnproces. Blootstelling aan kankerverwekkers leidt pas na jaren tot tumoren.
Stilte
In het licht van de verontrustende studies, artsen die de alarmklok luiden en de opeenstapeling van meldingen en anekdotes, is de weigering van de overheid om de rol van de covidvaccins in de oversterfte serieus te bestuderen, moeilijk te begrijpen.
In een recente video op zijn YouTube-kanaal zei de Engelse arts John Campbell, die bijna dagelijks bericht over de pandemie: “In veel landen overlijden nog steeds meer mensen dan normaal, in alle leeftijdsgroepen. Ik ben niet tevreden over de uitleg die we krijgen, en ik ben niet te spreken over de stilte aan de kant van onze politici en onze gezondheidsautoriteiten. Die stilte is niet acceptabel.”
